Als je een vooropgestelde termijn op je huidige functie gewerkt hebt, krijg je zo de kans om iets totaal anders te proberen of om dichter bij huis te gaan werken of...
Veel mogelijkheden dus.
Telkens wel met de nodige onzekerheid, want een selectieprocedure is nooit leuk.
Er zijn toch altijd heel veel vragen die dan in mijn hoofd rondspoken.
Uiteindelijk is het quasi onmogelijk om alle mogelijke scenario's vooraf voor te bereiden.
Die vragen blijven dus onbeantwoord meespelen: "Hoeveel kandidaten gaan er zijn? Ben ik wel voldoende gekwalificeerd? Heb ik wel genoeg ervaring? Stel dat ik slaag, ga ik het dan graag doen? Ga ik het wel kunnen?".
Slapeloze nachten heb ik er niet aan overgehouden, maar toch wel heel veel gesprekken met de echtgenoot, collega's, diensthoofd, familie.
Met mijn therapeute werd er vooral gesproken en nagedacht of ik mijn ASS al zou vermelden of niet.
Welke mogelijkheden zijn er om mijn zwakheden/moeilijkheden te vermelden zonder dat ze echt als een beperking overkomen?
Ook de diensten met mogelijks interessante functies werden bezocht en bevraagd.
Vooral dan vragen als: "Met hoeveel werken jullie hier? Wat is het werkritme? Kan ik op mijn tempo werken of moet ik onder druk werken? Zijn er aparte lokalen of is het een landschapsbureau? Staat er een radio te spelen of niet?"
Ook dit zijn vragen die me bezig houden en waar ik graag zoveel mogelijk vooraf al een antwoord op heb zodat ik me een beeld kan vormen van alles plus- en minpunten.
Uiteindelijk was het dan zo ver.
De brief met de datum van het selectiegesprek zat in de bus.
De dag voor het gesprek kreeg ik telefoon met de vraag of ik het zag zitten om later te komen, want er was een kandidaat minder en anders zat er een gat in de planning.
Daar zat ik dan: zou ik me flexibel opstellen of niet (wat ik dus wel gedaan heb :-) ).
Op de dag zelf werd ik toch heel erg bedankt voor mijn flexibele houding.
- Stap 1 was dus al geslaagd. Een goede eerste indruk is altijd belangrijk.
- Stap 2: mezelf voorstellen. Dit vind ik altijd een moeilijke. Ik kan mezelf voorstellen op 30 seconden, maar meestal willen ze meer en moet het langer duren. Dat vind ik dan weer moeilijk, want wat willen ze juist wel of juist niet horen.
- Stap 3: kennisvragen. Gezien ik nog niet zo lang bij de firma werk, is mijn kennis van het verschil in werking tussen vroeger en nu beperkt. Op die vragen kon ik dus niet zo goed antwoorden. Achteraf gezien, heb ik het wel vrij goed gedaan. Ik kon overal met eigen woorden antwoord op geven, mits hier en daar wat extra hulp.
- Stap 4: een paar praktische casussen. Ook dit is altijd moeilijk, want hoe pas je theoretische kennis in praktijk toe als je het nog nooit gedaan hebt.
- Stap 5: geef 2 positieve punten van jezelf en 2 werkpunten. Dit had ik goed voorbereid :-). Ik link de positieve punten ook altijd een de werkpunten vb. ik kan heel veel werk verzetten op een heel hoog tempo, maar enkel als ik rust en stilte rondom mij heb.
- Stap 6: teamplayer of solist. Die vraag heb ik teruggekaatst door te vragen wat ze verstaan onder teamplayer. Ik zie mezelf graag als deel van een team. Ik werk op zich wel graag samen, help graag anderen, deel graag mijn kennis. Maar aan de andere kant ben ik niet diegene die je naar vergaderingen moet sturen of dagelijks discussies moet laten voeren.
Ik had de 2 mensen die het selectiegesprek afnamen al ontmoet dus dat zorgde wel voor iets minder spanning waar ik blij om was.
Ze zorgden ook voor een ontspannen sfeer.
Wanneer ik ergens geen antwoord op kon geven of iets niet wist dan werd het me zelfs uitgelegd.
Wat ik altijd het moeilijkste vind, is oogcontact.
Mijn oogcontact wordt door anderen zelden als afwijkend gezien, maar ik moet er echt wel moeite voor doen.
In dit gesprek heb ik er dan ook voor gekozen om oogcontact te maken bij het beantwoorden van de vragen en op de ogenblikken dat me iets werd uitgelegd.
Tijdens het stellen van de vragen of het uitleggen van de casussen heb ik het oogcontact tot een absoluut minimum gehouden zodat ik me ten volle kon concentreren op de vraag.
Op 8 februari heb ik nog een selectiegesprek voor een andere functie.
Daarna zal ik een keuze moeten maken, afhankelijk van de resultaten.
Het beloven dus nog mentaal drukke weken te worden.
My current company opens internal vacancies at a regular time.
Once you've worked a certain time in a specific position you get the chance of trying something different or to try and get a job closer to home or so....
There are a lot of opportunities.
There is also a lot of uncertainty because a selection process is never fun.
A lot of questions pop up inside my head.
It's almost impossible to prepare all possible scenarios.
So those questions keep wandering around unanswered: "how many candidates will there be? Am I qualified high enough? Do I have enough experience? If I succeed, will I like the job? Shall I be capable of doing it?"
It didn't give me many sleepless nights, but I talked a lot about it with the husband, colleagues, section chef and family.
My therapist and I spoke and thought a lot about whether to mention my ASD or not.
We tried to look for ways the tell about my weaknesses/difficulties without making them look as limitations.
I visited the 2 functions I liked most and asked a lot of questions.
Most of my questions were related to the work system: "How many people work here? What is the way of working? Can I work at my speed or do I have to work under pressure? Are there seperate rooms or is it a landscape office? Will there be music/radio or not?"
All these questions are really important to me and I want to get answers so I can create an image in my head with all the good and bad points.
Finally it's time.
I got the invitation letter.
The day before the interview I got a phonecall asking if it would be possible to change my timing because there was one candidate less and there would be a gap in their planning.
So there I was, thinking by myself: should I be flexible or not (which I was :-) ).
On the day of the interview they thanked me for my flexible attitude.
- Step 1: succes. A good first impression is always important.
- Step 2: introducing myself. I find this difficult. I can introduce myself in 30 seconds, but most of the time they want to hear more and it should take longer. I'm always wondering what they want or do not want to hear.
- Step 3: knowledge test. I haven't been working very long in this firm so I don't really know the history that well. In the end, I think I did well. I tried to answer every question in my own words and they helped me if I didn't immediately come up with an answer.
- Step 4: practical cases. This is also rather hard. Applying theoretical knowledge to practical questions isn't something I'm good at.
- Step 5: 2 positive points and 2 workpoints of myself. I prepared this question thoroughly. I always make a link between the positive and the negative points e.g. I can do a lot of work at high speed but I need rest and peace around me.
- Step 6: teamplayer or solo? I gave that question back to the interviewer by asking what it means for them to be a teamplayer. I explained myself: I like to be part of a group. I like helping others and sharing knowledge, but I am not the person to send to meetings or to have daily discussions.
I had met the 2 interviewers before the interview which made me feel more at ease.
They also made sure the atmosphere was relaxed.
When I didn't know the answer they explained it afterwards.
For me, one of the most difficult things, is making eyecontact.
I know that my eyecontact is rarely seen as different or abnormal, but it takes a lot of effort.
For this interview I chose to make eyecontact while answering the questions, but to avoid eyecontact while listening to the questions and the cases.
This way, I could concentrate more on what they asked.
February 8th I have another selection interview for another function.
Afterwards I shall have to make a choice, dependent on the results.
The next weeks will be mentally challenging.
Veel succes :-)
BeantwoordenVerwijderen